Hotterthehot & mac&cheese

Het is maandag. Gelukkig voelt deze dag hier niet hetzelfde als in Nederland. Opstartproblemen, wel nee! Alhoewel.. het opstaan is iets moeilijker door ons casino avontuur gisteren, maar ach.. even doorbijten. Lars, Myrthe en ik zijn zo slim geweest om vannacht nog even ontbijt te kopen (lang leve 24 uurs supermarkten) en we ontbijten in de auto. Vandaag rijden we naar Ridgecrest, door Death Valley. Tijdens de rit loopt de temperatuur verder en verder op. Als we in Death Valley aankomen staat de meter op 48 graden celsius. We moeten een klein stukje omhoog lopen naar het Zabriskie point, vanaf daar hebben we prachtig uitzicht over het woestijngebied, de bergen en de rotsen. Het is prachtig uitgestrekt. Death Valley heeft haar naam te danken aan de uitzonderlijke warmte en het feit dat in een ver verleden mannen te paard die het gebied doortrokken, bijna bezweken door de hitte. De naam heeft iets onheilspellends, maar toch besluiten wij een eindje verder een wandeling te maken naar de zoutvlakten. Die zijn prachtig en bijna onwerkelijk. We maken snel wat foto's en beginnen dan aan de wandeling terug. Ik vind het loodzwaar en de parkeerplaats lijkt steeds een stukje naar achter te schuiven. De zon brand en de temperatuur is onmenselijk. Helaas word ik bevangen door de hitte en gaat het even helemaal mis. Gelukkig heb ik een Oesterholt-EHBO team om me heen en na een uurtje in de airco, veel water en verkoeling kom ik weer een beetje bij. Volgend jaar dan toch maar weer naar Oostenrijk, dat zijn ook mooie witte uitgestrekte vlaktes :) Geintje hoor, ik ben blij dat ik het gezien heb. Je moet er wat voor over hebben he!
We rijden naar het hotel, de meter tikt de 50 graden aan, onvoorstelbaar. De rit gaat snel want ik slaap veel. We komen aan in Ridgecrest en nemen allemaal een welverdiende (en hoognodige kan ik je vertellen;)) douche. We eten echte Amerikaanse "Mac&Cheese" van de supermarkt op onze kamer en pakken onze rust door een lange nacht te maken. Trusten!

Dinsdag, on the road again! Vandaag rijden we door naar Lindsay, dichtbij Seqoia National Park. Daar staan heule grote bomen, die we woensdag gaan zien. Zelfs Bassie en Adriaan zijn hier geweest dus dit willen we niet missen! Vandaag staat niet veel op de planning en eigenlijk is het een "tussenlanding" om niet teveel uur achter elkaar in de auto te zitten. We komen, opweg naar ons hotel, door het plaatsje Kernville (klinkt filmachtig hè). Het is een heel leuk Amerikaans dorpje met een meertje dat uitmondt in een rivier. We besluiten daar even lekker te gaan zitten. Even een dagje niet actief is ook best lekker! We pakken een boek, tijdschrift, luisteren muziek en zitten met onze voetjes in het water. Wat een ontspanning! We kunnen er weer vol tegenaan en nadat we een lekkere hotdog hebben gehaald (we burgeren qua eten al helemaal in zoals je ziet) rijden we door naar onze eindbestemming vandaag. Dwars door het bos! Hier en daar ranches,dorpjes, bedrijven. We komen zelfs een koe tegen die op haar gemakkie oversteekt. Verderop staan ze rustig langs de weg te grazen. Ze vinden auto's echt niet interessant overigens. Ze blijven gewoon lekker staan al rijden we er vlak langs. Zij zijn hier de baas. Mooi om te zien.
Wat ik nu ga vertellen maakt me erg gelukkig. We komen aan in Porterville, een iets grotere plaats vlak voor Lindsay en besluiten daar te eten. Lia spreekt, als we geparkeerd zijn, de magische woorden: "Zie ik daar nou Sushi?" Ik stuiter de auto uit en gelukkig stemt iedereen in om sushi (oke &Grill, maar boeiend, vooral sushi) te eten. We smullen. Amerikaanse sushi is gooood! In mn nopjes ben ik. Gelukkig eet iedereen lekkere dingen en we rijden de laatste 10 minuten door naar de Super 8 in Lindsay. Lars en ik nemen nog even lekker een duik in het zwembad, het is kwart over 9 savonds maar zeker nog 30 graden. Gekkig is het wel, maar we wennen er al aardig aan. Straks in Nederland is het met 25 graden gewoon koud...:) Morgen lekker brommers kiek'n! Uhh, bomen. Ik bedoel bomen.
Ciao!

P.s. zoek de Squirrel op de foto :)